Λευτέρης Βουρνάς: Ο "ζεν πρεμιέ" του ελληνικού σινεμά, τα πέτρινα χρόνια ως παιδί και η τραγική αυλαία της ζωής του

Newsroom

Λευτέρης Βουρνάς: Ήταν από τους “ζεν πρεμιέ” του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, όμως έζησε μια δύσκολη ζωή που έγινε γνωστή μετά τον τραγικό του θάνατο. Γεννήθηκε το 1942 στη Βούλα και ήταν απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Σταυράκου. Πρωτοεμφανίστηκε στο θεατρικό σανίδι το 1962 και έκτοτε συνέχισε να κάνει επιτυχίες στο θέατρο, αλλά και στο σινεμά και την τηλεόραση. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως δευτεραγωνιστής, καθώς στεκόταν επάξια δίπλα σε πρωτοκλασάτα ονόματα της εποχής, όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας.

Λευτέρης Βουρνάς: Τα δύσκολα πρώτα χρόνια της ζωής του

Μεγάλωσε με τη μητέρα και τη θεία του, καθώς ο πατέρας του ήταν πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, επειδή ήταν κομμουνιστής και δε μπορούσε να έρθει στην Ελλάδα εκείνη την εποχή. Η έλλειψη και μόνο της πατρικής φιγούρας από τη ζωή του πιστεύεται πως έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ψυχολογική του κατάσταση, με αποτέλεσμα ο Λευτέρης Βουρνάς να οδηγηθεί σε ένα σύνολο προβληματισμών, που με τη σειρά τους τον ώθησαν στο να γίνει ηθοποιός.

Λευτέρης Βουρνάς: Τα πρώτα βήματα δίπλα στην Ειρήνη Παππά

Εμφανίζεται για πρώτη φορά στην κινηματογραφική οθόνη στην ταινία “Μπουμπουλίνα”, στο πλευρό της μεγάλης ηθοποιού Ειρήνης Παππά. Ήταν μόλις 17 χρονών. Τρία χρόνια αργότερα έκανε αίσθηση συμμετέχοντας στο θεατρικό «Κόκκινα Φανάρια». Μέσα στη δεκαετία του ’60 έπαιξε σε περισσότερες από 20 ταινίες στο πλευρό σημαντικών ηθοποιών της εποχής. Το γεγονός ότι είχε γυμνασμένο σώμα και όμορφο πρόσωπο του έδινε συνέχεια ρόλους και οι γυναίκες δεν σταμάτησαν να τον περιτριγυρίζουν (ο ίδιος πάντως παντρεύτηκε το 1971). Παρά το γεγονός ωστόσο ότι τα πάντα έμοιαζαν ιδανικά, η έλλειψη του πατέρα του από τη ζωή του ήταν κάτι που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ.

Λευτέρης Βουρνάς: Όταν συνάντησε τον πατέρα του για πρώτη και τελευταία φορά

Όλα αυτά τα χρόνια ο ηθοποιός δε μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει ότι ο πατέρας του λείπει από τη ζωή του και για αυτό το λόγο δεν έπαψε ποτέ να προσπαθεί να έρθει σε επικοινωνία μαζί, να βρεθούν από κοντά και να μιλήσουν. Ήθελε όσο τίποτα άλλο να τον γνωρίσει, αυτό ήταν το μεγάλο απωθημένο του. Τελικά, τα κατάφερε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 όταν και τα γράμματά του απέδωσαν καρπούς και ξεκίνησε μια αλληλογραφία με τον πατέρα. Οι δυο τους συναντήθηκαν για μια και μοναδική φορά το 1975 στο λιμάνι του Πειραιά. Ο πατέρας του κατάφερε να έρθει στην Ελλάδα ωστόσο δεν έκατσε σχεδόν καθόλου. Μερικές μέρες αργότερα επέστρεψε για πάντα στη Ρωσία. Εκεί άλλωστε είχε δημιουργήσει μια νέα οικογένεια, είχε στήσει μια νέα ζωή και δεν ήθελε να μείνει στην Ελλάδα. Η οριστική φυγή του κλόνισε τον Βουρνά.

Λευτέρης Βουρνάς: Η ψυχολογική κατάρρευση

Αυτή η εξέλιξη ήταν η αρχή του τέλους για τον Λευτέρη Βουρνά. Ύστερα από την απόρριψη του πατέρα του, η ζωή του πήρε την κάτω βόλτα. Βυθίστηκε στην κατάθλιψη, χώρισε με τη γυναίκα του, ενώ η έλευση της δεκαετίας του ’80 και η εποχή της βιντεοκασέτας που του χάρισαν ορισμένους νέους ρόλους, δεν στάθηκαν ικανές συνθήκες για να βρει τη χαμένη ψυχική υγεία του. Όταν πέθανε και η θεία του με την οποία είχαν μεγαλώσει μαζί, ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Τα πράγματα έγιναν ολοκληρωτικά άσχημα για αυτόν.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΝΕΑ

LifestyleΑυτοκτόνησe ο πιο αγαπημένος άντρας του Ελληνικού GNTMΖώδιαΤα προστατεύει το σύμπαν: Tα 2 τυχερά ζώδια που έχουν φύλακα άγγελο και δεν τα αγγίζει τίποτα

Λευτέρης Βουρνάς: Όταν έδωσε τέλος στη ζωή του

Όλη αυτή η κατάσταση οδήγησε τον ηθοποιό στην απόφαση να δώσει τέλος στη ζωή του την 1η Ιουλίου του 1987. Αφού πήρε μερικά χάπια και έκοψε τις φλέβες του πήδηξε από τον τρίτο όροφο του σπιτιού του δίνοντας τέλος στη ζωή του και συγκλονίζοντας θαυμαστές και συναδέλφους. Οι φήμες πως έπασχε από AIDS -ασθένεια καινούρια εκείνη την εποχή- διαψεύστηκαν άμεσα και μαζί τους και μια ορθολογική εξήγηση για την άσχημη κατάστασή του: κανείς άλλωστε δεν ήξερε το παρασκήνιο της ζωής του. Ήταν ωστόσο η προσωποποίηση μιας πραγματικότητας πολύ βαριάς: η ψυχή δεν θεραπεύεται με φήμη και αναγνωρισιμότητα, ούτε καν με λεφτά. Εμείς θα συνεχίσουμε να τον θυμόμαστε μέσα από την παρουσία του στις ασπρόμαυρες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, όπως στην ταινία “Της ζήλειας τα καμώματα”.