STORIES

17 Απριλίου 2025

Οι πεν­τε πλη­γες του Ι­η­σού ας σού μα­θουν, να φρον­τι­ζεις τις πεν­τε αι­σθη­σεις σου

Μού γρα­φεις ο­τι α­κου­σες α­πο η­λι­κι­ω­με­νες γυ­ναί­κες κα­ποιο πα­ρα­μυ­θι για τις πεν­τε πλη­γες του Ι­η­σού, και ρω­τας που βρε­θη­κε αυ­το το πα­ρα­μυ­θι;

Οι πεν­τε πλη­γες του Ι­η­σού

Δια­βα­στε την Και­νη Δι­α­θη­κη! Μην ντρο­πι­α­ζε­στε μπρο­στα στον ου­ρα­νο και τη γη με τη α­γνοι­α της πι­στης σας! Α­φη­στε στην α­κρη ο­λες τις αλ­λες σπου­δες και α­να­γνω­σμα­τα με­χρι να μα­θε­τε πρω­τα αυ­το που ει­ναι το πι­ο ση­μαν­τι­κο και πι­ο σω­τη­ρι­ο. Πρω­τα ερ­χε­ται η ε­πι­στη­μη πε­ρι πι­στε­ως και κα­το­πιν οι υ­πο­λοι­πες σπου­δες…

Οι πεν­τε πλη­γες του Ι­η­σού δεν ει­ναι λο­γι­α αλ­λα φο­βε­ρη πραγ­μα­τι­κο­τη­τα. Γι αυ­το ει­ναι κα­λυ­τε­ρα να τις γνω­ρι­ζου­με και α­πο τα λο­γι­α. Δυ­ο πλη­γες στα χε­ρια, δυ­ο πλη­γες στα πο­δια και μι­α στα πλευ­ρα. Ο­λες α­πο μαύ­ρο σι­δε­ρο και α­κο­μα πε­ρισ­σο­τε­ρο α­πο την κα­τα­μαυ­ρη αν­θρω­πι­νη α­μαρ­τι­α. Τρυ­πη­με­να τα χε­ρια που ευ­λο­γη­σαν. Τρυ­πη­με­να τα χε­ρια που περ­πα­τη­σαν και ο­δη­γη­σαν στη μο­νη ορ­θη ο­δο. Τρυ­πη­με­νο στο στη­θος, α­πο το ο­ποί­ο ξε­χυ­νο­ταν πυ­ρι­νη ου­ρα­νι­α α­γα­πη στα πα­γω­με­να αν­θρω­πι­να στη­θη.

Ε­πε­τρε­ψε ο Υι­ος του Θε­ου, να Τού τρυ­πη­σουν τα χε­ρια ε­ξαι­τι­ας των α­μαρ­τι­ων πολ­λων χε­ριών – δα­ση χε­ριών – τα ο­ποί­α φο­νευ­σαν, ε­κλε­ψαν, ε­κα­ψαν, αρ­πα­ξαν, πα­γι­δευ­σαν, βι­αι­ο­πρα­γη­σαν. Καί να του τρυ­πη­σουν τα πο­δια για τις α­μαρ­τι­ες πολ­λων πο­διών – δα­ση πο­διών – που περ­πα­τη­σαν στο κα­κο, συ­λη­σαν την α­θω­ο­τη­τα, κα­τα­πα­τη­σαν το δι­και­ο, μο­λυ­ναν τα ι­ε­ρα και πα­τη­σαν την κα­λο­συ­νη. Καί του τρυ­πη­σαν το στη­θος ε­ξαι­τι­ας πολ­λων πε­τρω­με­νων καρ­δι­ων – ντα­μα­ρια καρ­δι­ων – στις ο­ποί­ες γεν­νη­θη­κε κα­θε μο­χθη­ρι­α και κα­θε α­σε­βει­α και οι ι­ε­ρο­συ­λοι λο­γι­σμοί και οι κτη­νω­δεις ε­πι­θυ­μι­ες και στις ο­ποί­ες με­σα α­πο ο­λους τους αι­ω­νες σφυ­ρη­λα­τη­θη­καν κο­λα­σμε­να σχε­δι­α α­δελ­φού ε­ναν­τι­ον α­δελ­φού, γεί­το­να ε­ναν­τι­ον γεί­το­να, αν­θρω­που ε­ναν­τι­ον του Θε­ου.

Τα χε­ρια του Ι­η­σού τρυ­πη­θη­καν για να θε­ρα­πευ­θούν του κα­θε­νος τα χε­ρια α­πο τα α­μαρ­τω­λα ερ­γα. Τα πο­δια του Ι­η­σού τρυ­πη­θη­καν για να ε­πι­στρε­ψουν κα­θε­νος τα πο­δια α­πο τους α­μαρ­τω­λούς δρο­μους. Το στη­θος του Ι­η­σού τρυ­πη­θη­κε για να πλυ­θεί κα­θε καρ­διά α­πο τις α­μαρ­τω­λες ε­πι­θυ­μι­ες και σκε­ψεις.

Ο­ταν ο α­παί­σι­ος Κρομ­βελ, δι­κτα­το­ρας της Αγ­γλι­ας, αρ­χι­σε να αρ­πα­ζει την πε­ρι­ου­σι­α των μο­νων και ε­κλει­νε τα μο­να­στη­ρια, ε­γι­νε σε ο­λο­κλη­ρη την αγ­γλι­κη χω­ρα μι­α θο­ρυ­βω­δης λι­τα­νεί­α α­πο με­ρι­κες χι­λιά­δες αν­θρω­πι­νες ψυ­χες σε εν­δει­ξη της λα­ι­κης α­πο­δο­κι­μα­σι­ας. Μπρο­στα πη­γαι­ναν ση­μαι­ο­φο­ροι με την ε­πι­γρα­φη στις ση­μαί­ες : «Οι πεν­τε πλη­γες του Ι­η­σού» και ε­ψελ­ναν υ­μνους εκ­κλη­σι­α­στι­κούς και τε­λού­σαν λει­τουρ­γι­ες προς τον Θε­ο στους α­γρούς. Φο­βη­θη­κε ο α­παί­σι­ος δι­κτα­το­ρας πο­λυ και πε­ρισ­σο­τε­ρο φο­βη­θη­κε ε­κεί­νες τις ση­μαί­ες πα­ρα ο­τι­δη­πο­τε αλ­λο και μεί­ω­σε τη βι­αι­ο­πρα­γι­α του.

Οι πεν­τε πλη­γες του Ι­η­σού ας σού μα­θουν, να φρον­τι­ζεις τις πεν­τε αι­σθη­σεις σου για τον ζων­τα Θε­ο.

Οι πεν­τε πλη­γες του Ι­η­σού ει­ναι πεν­τε πη­γες πεν­τα­κα­θα­ρου αι­μα­τος, με το ο­ποί­ο πλυ­θη­κε το αν­θρω­πι­νο γε­νος και α­γι­α­σθη­κε η γη. Απ’ αυ­τες τις πεν­τε πλη­γες χυ­θη­κε ο­λο το αι­μα του Δι­και­ου, ο­λο με­χρι την τε­λευ­ταί­α στα­γο­να. Ο Θαυ­μα­τουρ­γος Κυ­ρι­ος, που ή­ξε­ρε να πολ­λα­πλα­σι­α­σει τους αρ­τους και με πεν­τε αρ­τους να χορ­τα­σει πεν­τε χι­λιά­δες πει­να­σμε­νους, πολ­λα­πλα­σι­α­ζει ε­κεί­νο το πεν­τα­κα­θα­ρο αι­μα Του και μ’ αυ­το τρε­φει και ε­νω­νει σε χι­λιά­δες να­ούς πολ­λα ε­κα­τομ­μυ­ρι­α πι­στων. Αυ­το ει­ναι η Θεί­α Κοι­νω­νι­α.

Τη Μ. Πα­ρα­σκευ­η πλη­σι­α­σε ψυ­χι­κα μα­ζι με την Πα­να­γι­α Θε­ο­μη­το­ρα κα­τω α­πο το Σταυ­ρο για να σε πλυ­νει ε­κεί­νο το ζω­ο­ποι­ο αι­μα α­πο τις πεν­τε πλη­γες του Ι­η­σού. Γιά να μπο­ρείς με την κα­θα­ρι­σμε­νη και α­να­ζω­ο­γο­νη­με­νη ψυ­χη να φω­να­ξεις την Κυ­ρι­α­κη μα­ζι με τις Μυ­ρο­φο­ρες: Χρι­στος Α­νε­στη!

του Α­γίου Νι­κο­λά­ου Βε­λι­μίρο­βιτς

*Α­πο το βι­βλι­ο του «Δρο­μος δι­χως Θε­ο δεν αν­τε­χε­ται», Εκδ. Εν πλω, σ.76-78

Δείτε τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τον αμετανόητο Ιούδα

Η περίπτωση του Ιούδα αποτελεί τρανό παράδειγμα του πώς η πονηριά και η έλλειψη ταπείνωσης μπορούν να οδηγήσουν στην πνευματική καταστροφή.

Η Πονηριά του Ιούδα και η Σιωπή της Μετάνοιας

Ο Άγιος Παΐσιος, με τη χαρακτηριστική του απλότητα και διεισδυτικότητα, αποκαλύπτει τη βαθύτερη τραγωδία του Ιούδα: όχι η προδοσία, αλλά η άρνηση να ζητήσει συγχώρεση.

Αντί για μετάνοια, διάλεξε τη φυγή. Αντί για ένα ταπεινό «ευλόγησον», διάλεξε το σχοινί. Ένα συγκλονιστικό μάθημα για όλους μας, που μας καλεί να μην αφήνουμε την υπερηφάνεια να σταθεί εμπόδιο στην αγκαλιά του Θεού.

Δείτε αναλυτικά τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για τον Ιούδα:

–Γέροντα, ο διάβολος γνωρίζει ότι ο Θεός είναι αγάπη και τον αγαπάει και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει το τυπικό του;

–Έμ, πως δεν το γνωρίζει! Αλλά η υπερηφάνεια τον αφήνει; είναι όμως και πονηρός. Προσπαθεί τώρα να κερδίση όλον τον κόσμο. Σου λέει: «Αν έχω περισσότερους οπαδούς, θα αναγκασθή ο Θεός στο τέλος να λυπηθή όλα τα πλάσματά Του και θα με πάρη κι εμένα το σχέδιο!». Έτσι νομίζει. Γι’ αυτό θέλει, όσο μπορεί, να αποκτήση πιό πολλούς οπαδούς.

Βλέπετε που το πάει; Σου λέει: «Έχω τόσους με το μέρος μου! Θα αναγκασθή ο Θεός να χαρισθή και σ’ εμένα!». Χωρίς να μετανοιώση!

Και ο Ιούδας το ίδιο δεν έκανε; Ήξερε ότι ο Χριστός θα ελευθέρωνε τους νεκρούς από τον Άδη. Σου λέει: «Θα πάω κι εγώ πρίν από τον Χριστό, για να με ελευθερώση κι εμένα». Βλέπεις πονηριά; Αντί να ζητήση συγχώρηση από τον Χριστό, πήγε να κρεμασθή. Και να δήτε, η ευσπλαχνία του Θεού λύγισε την συκιά, και αυτός μάζεψε τα πόδια του, για να μην ακουμπήσουν κάτω. Και όλα αυτά, για να μην πάη να πή ένα «ευλόγησον». Φοβερό! Έτσι λοιπόν και ο διάβολος, ο αρχηγός του εγωισμού, δεν λέει «ήμαρτον», αλλά συνέχεια ζορίζεται να αποκτήση περισσότερους οπαδούς.

ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ A΄, – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, σ.34.

Απόψε μην κοιμηθείς, Σταυρώνεται o Θεός! Απόψε γίνονται Θαύματα

Μεγάλη Πέμπτη: Απόψε βράδυ, μην κοιμηθείς.

Απόψε μην κοιμηθείς

Απόψε γίνονται Θαύματα. Απόψε αλλάζουνε ζωές…

Απόψε ένας ληστής γίνεται Άγιος. Κλέβει από το πουθενά Παράδεισο, ενώ όλοι τον είχαν ξεγραμμένο.

Απόψε ένας ‘’άγιος’’, προδίδει και αυτοκτονεί. Πηγαίνει και κρεμιέται. Και ας ήταν τρία χρόνια μαζί με τον Χριστό. Και ας έκανε ένα σωρό Θαύματα. Και είδε πράγματα και θάματα δίπλα του να συμβαίνουν.

Απόψε ένας άλλος μαθητής, ντροπιάζεται. Ντροπιάζεται από ένα μικρό παιδί. Από ένα μικρό κορίτσι… “Σε ξέρω εσένα”, μόνο αυτό του είπε η μικρή. Και αυτός, άντρας μεγάλος, κρύβεται, φοβάται. Αρνείται τον Θεό του. Και ακούει πετεινό. Και βγαίνει έξω. Και κλαίει.

Κλαίει για την προδοσία του. Και αλλάζει. Μετανοεί. Και είναι αυτός, που πάνω του, μια Εκκλησία ολόκληρη οικοδομείται…

Απόψε μια Μάνα στέκεται δίπλα στο Σταυρό. Βουβά. Σιωπηλά. Και την καρδιά της την σκίζει ‘’δίκοπο μαχαίρι’’. Τώρα καταλαβαίνει…

Απόψε ένας Θεός σταυρώνεται. Και από τον Σταυρό Του πάνω συγχωρεί. Συγχωρεί τους όσους Τον σταυρώνουν…

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ…

Απόψε βράδυ, μην κοιμηθείς.

Απόψε γίνονται Θαύματα. Απόψε αλλάζουνε ζωές…

Ίσως αλλάξει και η δική σου.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Περισσότερες Ειδήσεις σήμερα

Η κόρη μου άνοιξε ένα παγωτό χωνάκι και βρήκε κάτι παράξενο μέσα, μείναμε άφωνοι όταν συνειδητοποιήσαμε τι ήταν

Όλη η Ελλάδα… έκλαψε με το σημερινό σκίτσο που έκανε ο Αρκάς για τον Διονύση Σαββόπουλο – Τον αποχαιρετά με τον πιο γλυκό τρόπο

Νέο σοκ στη Χώρα μας: 15χρονος έπαθε καρδιακή ανακοπή